öN-eRMeLeR

Önerme – 1: Onur’un an’ladığı Sevgi ve Aşk Üzerine

P : Sevgi, sevilenin sorunları için çözüm bulma isteği doğurur.
Q : Aşk, aşık olunanın (maşukun) sorunları için çözüm olma isteği doğurur.

P & Q = 1 ise

Aşk, sevginin özel bir hali olabilir! Çünkü çözüm olma isteği, çözüm bulma isteğinin bir alt kümesidir.

Çıkarımlar:

i) Kişi aşık olduğu kişiyi aynı zamanda sever.
ii) Kişi aşık olduğu kişinin sorunları için çözüm olamıyorsa, başka çözümler arar. Bu çözüm onsuz kalmak olsa bile...
iii) Kişi çözüm olamadığı durumlarda, çözüm bulunmamasını istiyorsa gerçekten aşık değildir.

Bul-anık çıkarım:

Çözüm olma isteği bazı durumlarda (kişinin bencilleştiği ya da kendini anlamlandırma zorunluluğunda hissettiği dönemler gibi), kişide aşk zannı yaratabileceği için böyle durumlarda bu zannın doğruluğunu anlamak adına kişi ilk olarak karşısındakini sevip, sevmediğini sınamalıdır.

Kişi sevmediği sonucuna varıyorsa, aşık da değildir.

Kişi sevdiği sonucuna varıyorsa, aşık olup olmadığını anlamak için başka şeyleri de sınamalıdır. Tinsel Çekim-Tensel Çekim oranı ilk bakılabilecek şeylerden biri olabilir.

Her durumda kişi karşısındakine değil de kafasındakine aşık olmuş olabilir. Yani aşkın nesnesi yine kendisi, karşısındakine yüklediği anlamlar olabilir. Karşısındaki ile kafasındaki arasında o anda ayrımsayamadığı önemli farklar, bir süre sonra belirginleşmeye başlayacağı ve bu belirginlikten kurtulma çabaları sürtünme yaratacağı için, kişi bunu her dem göz önünde bulundurmalıdır.

Önerme – 2: Onur’un an'ladığı Aşk Üzerine

[ ( AŞK |aŞıK> = maşuk |aŞıK> ) V ( AŞK |MaŞuK> = aşık |MaŞuK> ) ] = 1

Şimdi bunu biraz açalım.

Önce önermedeki “veya”nın soluna bakalım. Aşk, aşık olanın kendisine aşık olunmasını sağlıyor. Sağ tarafta ise, aşk, aşık olunanın aşık olmasını sağlıyor. Önermeye dönersek:

i) Aşk, aşık olunanın aşık olana aşık olmasını sağlayabilir.
ii) Aşk, bir başkasının aşık olana aşık olmasını sağlayabilir.
iii) Aşk, aşık olunanın bir başkasına aşık olmasını sağlayabilir.
iv) Aşık olunana kimse aşık olmuyor ve aşık olunan kimseye aşık olmuyorsa, çelişki oluyor. Yani aşık, gerçekten de aşık olmuyor.

Bu son olasılığı biraz daha açık görmek için, önermeyi değilleyelim:

0 = 1’
= [ ( AŞK |aŞıK> = maşuk |aŞıK> ) V ( AŞK |MaŞuK> = aşık |MaŞuK> ) ]’
= [ ( AŞK |aŞıK> =/ maşuk |aŞıK> ) & ( AŞK |MaŞuK> =/ aşık |MaŞuK> ) ]

Bu önerme, kişisel deneyim ve gözlemlere dayanmaktadır. Yani deney sayısı önermeyi kurmak için yeterlidir ;) Temel varsayımı ise, aşkın kendisini çoğaltıcı bir şey olması! Tabii aşk diye bir şey geçekten varsa..

Önerme – 3: Onur'un an'ladığı beğeni üzerine

Eğer ben kendimi yeterince beğeniyorsam ve benim beğendiğim biri de kendini yeterince beğeniyorsa, o kişinin de beni beğenme olasılığı yüksektir

Önerme – 4: Onur’un an'ladığı hayat ve ölüm üzerine

{[(DeĞiŞiM |hayat> = |hayat>) & (DeĞiŞiM |ölüm> = |ölüm>)] ise (<hayat|ölüm> = 1)} = 1

Şimdi de bu önermeyi biraz açalım. Öncelikle, DeĞiŞiM operatörünün her iki öz-fonksiyon için de öz-değeri 1’e eşit. Hayatı değiştirirseniz, yine hayat; ölümü değiştirirseniz, yine ölüm oluyor. Bir başka deyimle, hayat da, ölüm de sürekli değişiyor. Önermeye dönersek:

i) Eğer gerçekten hayatı değiştirirseniz, yine hayat; ölümü değiştirirseniz, yine ölüm oluyorsa, hayat ve ölüm birbirine dik değildir. Yani, hayat ve ölüm temelde birbirinden farklı şeyler değildir.
ii) Eğer gerçekten hayatı değiştirirseniz, yine hayat; ölümü değiştirirseniz, yine ölüm olmuyorsa bile hayat ve ölüm birbirine dik olmayabilir.