Büyük düşler kurmak, herkese göre değildir. Sakın
kanmayın zamanın filmlerine, dizilerine ve kitaplarına.
Barış Manço'nun küçük oğlu, babasının ülke ülke
dolaşıp, dünya çocuklarıyla yaptığı programları izleyemezmiş. Kızarmış babasına
kendisiyle değil de onlarla olduğu için. Bunu görmeye dayanamazmış o küçük
yüreği. Fakat o kadar özlermiş ki babasını, koltuğun arkasına geçer, programın
sesini dinlermiş.
O, en azından Barış Manço'ydu. Şarkılarıyla hala
binlerce çocuk büyüyor. Peki ya biz? En yakınlarımızı üzerken, kimleri mutlu
edebilir, dünyada neyi değiştirebiliriz? Daha onlara yetmezken, kimlere
yetebiliriz, değerli ne yapabiliriz?
Düşünmeye başlayacaksanız birilerini, önce
sevdiklerinizle başlayın. Onlarla kuramıyorsanız arzu ettiğiniz hayatı, bu
hayatta başka hiçbir işe yaramazsınız. Ne yatacak yeriniz kalır, ne de kalkacak
zamanınız. Ölümünüz bile azaltamaz bencilliğinizi, yetersizliğinizi ve değersizliğini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder