DüŞe ÇeKiM

Yüzü düşüp de feleğin yere, birer birer sönerken yıldızlar, 

Fosforlu gülüşleriyle gelir, ruhumu süsleyen bütün kızlar. 

Dönüp dururum olduğum yer(d)e, bakışların zayıf çekiminde 

Varlıklarından habersiz gibi, hiç sarsılmamış gibi kiminde,, 

Ayağım yerden kesilir birden: yörüngene oturur(,) düşlerim, 

Ruhum ışığınla dolup taşar, biter geceleri ölüşlerim. 

Ne kalacaksa benden yarına, seninle dolaşıp an’lamlanır: 

Hep ben aşağı, hep sen yukarı,, düşüm gülüşünle tamamlanır.